ଆସ ହେ ଜଳ ନିକଟେ ତୃଷିତ,
ଅମୃତ ନିର୍ଝର ଉଚୁଳି ଉଠୁଛି ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ସ୍ରୋତ । ଘୋଷା ।
ଆତ୍ମା ଆଉ କନ୍ୟା କରନ୍ତି ଆହ୍ୱାନ, ଆସ ଆସ ହେ ବହନ,
ଯେ ଶ୍ରବଣ କରେ ସେହି ବୋଲୁ ଆସ, ଆସ ପ୍ରତ୍ୟେକ ତୃଷିତ । ୧ ।
ଦେଖ ଦେଖ ତ୍ରାଣ-ପର୍ବତ ଶୃଙ୍ଗରୁ ଉଛୁଳି ଉଠୁଛି ଝର,
ତୃଷା ଦୂର କରେ, ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଦାନ କରେ, ତୃପ୍ତ କରେ ଅବିରତ । ୨ ।
ବିନାମୂଲ୍ୟେ ଜଳ ହୁଅଇ ପ୍ରଦାନ, ଧନ ନୁହେଁ ପ୍ରୟୋଜନ,
ଦୁଗ୍ଧ ଆଉ ମିଷ୍ଟ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ କିଣ ତୃଷା ହୋଇବ ନିବୃତ୍ତ । ୩ ।
ଅଖାଦ୍ୟ ଦ୍ରବ୍ୟ ନିମିତ୍ତ କିମ୍ପା ବ୍ୟର୍ଥେ କରୁଅଛ ପରିଶ୍ରମ,
ଆତ୍ମା ମନ ଯହିଁ ତୃପ୍ତ ନ ହୁଅଇ ତା ପାଇଁ କିମ୍ପା ଭାବିତ । ୪ ।
ପାପୀ ମନରେ ଥରେ କ୍ରୁଶକୁ ଚାହାଁ ପଳାଶ ପ୍ରସୂନ ନିନ୍ଦି ଅପଘନ ରକତେ ରଞ୍ଜିତ ହୋଇଛି ଆହା । ଘୋଷା । ଯିହୁଦୀଏ କରିଣ କୂଟ ପିନ୍ଧାଇଲେ କଣ୍ଟା ମୁକୁଟ […]
କର ଯୀଶୁଙ୍କ ନାମେ ଜୟଗାନ, ପ୍ରାର୍ଥନା ପ୍ରଶଂସା ଘେନିବାକୁ ସେହି କେବଳ ସିନା ସୁଭାଜନ । ଘୋଷା । ସ୍ୱର୍ଗରେ ଦୂତଗଣ ସିଂହାସନ ଚତୁର୍ଦ୍ଦିଗରେ ଥାଇ ଅନୁକ୍ଷଣ ବୋଲୁଥାନ୍ତି ସଦା […]
( ସ୍ୱର : ମୋର ଅଟେ ବିହିତ ) ଆହା କି ଆନନ୍ଦରେ ସମୟ କାଟନ୍ତି ସାଧୁଗଣ ସ୍ୱର୍ଗରେ ! । ଘୋଷା । ପାପ ସନ୍ତାପରେ ବନ୍ଦୀ […]
ଗର୍ବ ଦମ୍ଭ ଅଭିମାନ କାହିଁକି ଏତେ ବାଟ-ବସା ଧୂଳିଘର ରହିବ ସତେ । ଘୋଷା । ଏ ତୋର ପୂନେଇଁ ଜହ୍ନ ଉଁଆସେ ହୋଇବ ଲୀନ ବୃଥା ରୂପ ଯଉବନ […]
