dukho naasono hai sukho diyo moro mone

(ସ୍ୱର : ମନ ହେଜିଲେ ପ୍ରଭୁ କୃପା)

ଦୁଃଖନାଶନ ହେ, ସୁଖ ଦିଅ ମୋର ମନେ,

ବେଳକୁ ବେଳ ତ ପ୍ରବଳି ଉଠଇ ଦୁଃଖ ତରଙ୍ଗ ଯେସନେ । ଘୋଷା ।

ଦୁଃଖର ସଂସାରେ ମାନବ ଶରୀରେ ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଛାୟା ସମ

ଅପାର କଷଣ ଦୁଃଖାଦି ମରଣ ଲାଗିଥାଏ ଅନୁକ୍ଷଣ । ୧ ।

ମହୀପରେ ମୁହିଁ ସହି ନ ପାରଇ ଶରୀର ଯାତନାମାନ

ମୁହିଁ ନିରାଶ୍ରୟ, ହୁଅ ମୋ ସହାୟ, ଆହେ ଆରତ-ଭଞ୍ଜନ । ୨ । 

ମୋର ନାହିଁ ଗୁଣ ଜ୍ଞାନ ଧର୍ମ କର୍ମ, ମୁଁ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଶକ୍ତିହୀନ,

ମୋ ଦୁର୍ବଳପଣ ଦେଖି ଶୟତାନ ସହଜେ ନାଶଇ ପ୍ରାଣ । ୩ । 

ମୋ ପାଇଁ ସନ୍ତାପ କଷଣ ମରଣ ଭୋଗିଛ ଯୀଶୁ ରାଜନ,

ତବ ଶ୍ରୀଚରଣ ମହାମେରୁ ସମ ତହିଁରେ ମୋର ଶରଣ । ୪ ।