kimpaa monore ete chintaa bhaabonaa

କିମ୍ପା ମନରେ ଏତେ ଚିନ୍ତା ଭାବନା

ପ୍ରଭୁ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ତୋ ମନେ କି ପଡ଼େନା ? । ଘୋଷା ।

ଐହିକ  କ୍ଷୟଣୀୟ ଯେ ସୁଖ ସମ୍ପଦ କିମ୍ପା ଉଠାଏରେ ମନେ ତୋର ବିଷାଦ ?

ଘନେ ବିଜୁଳି ପରି ମନେ ଉଠେ ଉଚ୍ଛୁଳି

କରି ନିରାଶ ବୃଷ୍ଟି, ନାଶେ ତୋ ସତ୍ୟ ଶାନ୍ତି, ମନରେ ହୁଅ ଦମ୍ଭ, ପ୍ରଭୁ ତୋର ଆଲମ୍ବ

ଉଦୟ ହେବ ମନେ ସାନ୍ତ୍ୱନା    ା ୧ ।

ଦିନେ ନୋହିଲା ମନରେ କି ବିବେଚନା କେ କରନ୍ତି ଆକାଶ ପକ୍ଷୀଙ୍କି ପାଳନା ?

ନାହିଁ ଅମାର ଗୋଲା, ନାହିଁଟି କ୍ଷେତଖଳା,

କାଟନ୍ତି ନାହିଁ ସୂତା, ତଥାପି ନାହିଁ ଚିନ୍ତା,

ବୁଣା କଟାହିଁ ନାହିଁ, କୁଶଳେ ଭକ୍ଷ୍ୟ ପାଇ,

ଶିଖାନ୍ତି ଧୈର୍ଯ୍ୟ, ଶାନ୍ତି ନମୁନା           ା ୨ ।

ଆହୁରି  ମନରେ ତୁହି ବିବେଚି ଦେଖ,

ନାନାବିଧ ସୁଗନ୍ଧି ପୁଷ୍ପାଦି ଯେତେକ,

ବିଚିତ୍ର ରଙ୍ଗ ଦଳ ଦିଶେ କେଡ଼େ ସୁଡୌଲ !

ତାର ରୂପ ସୁଗନ୍ଧ ଦିଏ ମନେ ଆହ୍ଲାଦ,

ସେହି ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟ ରଙ୍ଗେ, ସରି କେ ତାର ସଙ୍ଗେ ?

କେଉଁ ରାଜା ନୁହନ୍ତି ତୁଳନା      ା ୩ ।

ଆରେ ମନ ହେଜ ତୁ ପ୍ରଭୁଙ୍କ କରୁଣା,

ତୋ ମସ୍ତକ କେଶ ସବୁ ହୋଇଛି ଗଣା,

କିମ୍ପାଇଁ ତୁ ନିରାଶ, ଧର ଧୈର୍ଯ୍ୟ ସାହସ

ପ୍ରଭୁ ରଖିବେ ଧରି, ଦୟା ଢାଲ ଆବୋରି,

ଦେବେ ଆନନ୍ଦ ଶାନ୍ତି, ପାଇବ ପ୍ରାଣେ ତୃପ୍ତି,

ସିଦ୍ଧ କରିବେ ମନ କାମନା      ା ୪ ।

ସୂଚୀମାଳାକୁ ଫେରନ୍ତୁ