( ସ୍ୱର : ମୋର ଅଟେ ବିହିତ )
ଆହା କି ଆନନ୍ଦରେ ସମୟ କାଟନ୍ତି ସାଧୁଗଣ ସ୍ୱର୍ଗରେ ! । ଘୋଷା ।
ପାପ ସନ୍ତାପରେ ବନ୍ଦୀ ଥିଲେ ଏଠାରେ,
ସବୁଠାରୁ ମୁକ୍ତ ହୋଇଛନ୍ତି ସେଠାରେ । ୧ ।
ଶୋକ ଚିହ୍ନ ନ ଦିଶଇ ତାଙ୍କ ମୁଖରେ,
ଚିନ୍ତା ପରୀକ୍ଷା ଆଉ ନ ପଶେ ମନରେ । ୨ ।
ଝର ଝର ନୀର ନେତ୍ରୁ ଆଉ ନ ଝରେ,
ପ୍ରଭୁ ଶୁଖାଇଲେ ଅଶ୍ରୁଝର ଶ୍ରୀକରେ । ୩ ।
ବୁଡ଼ି ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କର ମହା ପ୍ରେମ-ସାଗରେ,
ଗାଆନ୍ତି ଅତି ମଧୁରେ ତାଙ୍କ ଛାମୁରେ । ୪ ।
ଆଉ ନ ମିଶିବ ଦୁଃଖ ତାଙ୍କ ସୁଖରେ,
ଅନନ୍ତ ବିଶ୍ରାମ ଭାଗୀ ହେବେ ଶାନ୍ତିରେ । ୫ ।
ଭାବି କହେ ଛାର ଦୀନ ପାପୀ ମନରେ,
ପ୍ରଭୁ ମୋତେ ନ ଭୁଲିବେ ସେ ସ୍ୱର୍ଗପୁରେ । ୬ ।
ପର୍ବତଗଣ ପ୍ରତି ମୁଁ ଚାହିଁବିକେଉଁଠାରୁ ଆସିବ ମୋ ସାହାଯ୍ୟଆକାଶ ଓ ପୃଥିବୀର ନିର୍ମାଣକାରୀସେଇ ସଦାପ୍ରଭୁ ମୋର ସାହାଯ୍ୟକାରୀତାଙ୍କଠୁ ଲଭିବି ସାହାଯ୍ୟ (ଘୋଷା) ବିଚଳିତ ହେବ ନାହିଁ ଚରଣ ତୋରଘୁମାଇବେ ନାହିଁ […]
ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜୀବନ୍ତ ବାକ୍ୟ, ପ୍ରଭୁଙ୍କ ଜୀବନ୍ତ ବାକ୍ୟକାର୍ଯ୍ୟସାଧକ ପ୍ରତି ଜୀବନର ( ୨ ଥର)ଅମର ତାହାର ସାକ୍ଷ୍ୟ (ଘୋଷା) ବୁଣାଳୀ ଯେ ଆମେ ସବୁ ଜଗତ ଆମରି କ୍ଷେତ୍ରବୁଣିଯିବା ବାକ୍ୟ […]
କେଡ଼େ ମନୋରମ ସେ ସ୍ୱର୍ଗଭୁବନ ! ନାହିଁ ନାହିଁ ତା ସମ ସୁଖଧାମ; କେବେ କରିବ ମୋ ନେତ୍ର ଦର୍ଶନ ? କେବେ ପଡ଼ିବ ତା ଦ୍ୱାରେ ଚରଣ ? […]
ହେ ମହା ମହିମ ଅନନ୍ତ ଜୀବନ ଯୀଶୁ ଈଶ୍ୱର ନନ୍ଦନ, କରିବାକୁ ଦାନ ପରିତ୍ରାଣ ଧନ ହୋଇଲ କେଡ଼େ ନିର୍ଦ୍ଧନ; ଜନ୍ମ ଲଭିଲ ମନୁଷ୍ୟମତେ, ସ୍ୱର୍ଗସୁଖ ସିଂହାସନ ଯେତେ, ତ୍ୟାଗ […]
