ଭୀତ କିପାଇଁ ନିତ୍ୟ ବିଅର୍ଥ ହେ
ହୋଇଛି ଚିତ୍ତ ଯେବେ ମୋର ଖ୍ରୀଷ୍ଟେ ଅର୍ପିତ ହେ । ଘୋଷା ।
ବିଶ୍ୱସ୍ତ ସେହି ଦୟାରେ ଭୂଷିତ,
ଭାଷିତ ବଚନ ଅଟଳ ଅନନ୍ତ;
ହେଲେ ପର୍ବତ ପୃଥିବୀ ଅନ୍ତ, ତାଙ୍କ କୃପାକୁ ଅଜ୍ଞାତ ା ୧ ।
ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ବଳେ ସେହି ବଳବାନ,
ସମାନ ହେବେ କି ଏ ଭୂବନ ଜନ;
କେହୁ ସମର୍ଥ କରି କିଞ୍ôଚତ କ୍ଷତି ଯେ ଜନ ତାଙ୍କ ଆଶ୍ରିତ ା ୨ ।
ମୋହର ଯାହା ନୁହଇ ମୋହର,
ମୁଁ ଆବର ମୋର ସକଳ ତାଙ୍କର;
ନିଜ ପଦାର୍ଥ ସେ କି ଜାଗ୍ରତ ନ କରିବେ ବୋଲି ମୁଁ ଭାବିତ !ା ୩ ।
ଘୃଣିତ ଯଦି ମୁଁ ପାପୀ ପତିତ,
ଜଗତରେ ନୁହେଁ ଲୋକରେ ଗଣିତ;
ତେବେ ହେଁ ମୁଁ ତା ମନୁଁ ବିସ୍ମୃତ ନୋହିବି କଦାଚିତ ା ୪ ।
ମୁଁ ଜାଣେ ମନରେ,
ମୋତେ ଶେଷରେ ଗ୍ରହଣ କରିବେ ସେ ସ୍ୱର୍ଗପୁରରେ ସର୍ବ ଜଗତ ହୋଇବେ ଜ୍ଞାତ,
ମୁଁ ନିତାନ୍ତ ତାଙ୍କ ରକ୍ତ-କ୍ରୀତ । ୫ ।
