ଦୁଃଖ ନାଶନ ହେ, ସୁଖ ଦିଅ ମୋର ମନେ,
ବେଳକୁ ବେଳ ତ ପ୍ରବଳି ଉଠଇ
ଦୁଃଖ ତରଙ୍ଗ ଯେସନେ । (ଘୋଷା)
ଦୁଃଖର ସଂସାରେ ମାନବ ଶରୀରେ
ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଛାୟା ସମ
ଅପାର କଷଣ ଦୁଃଖାଦି ମରଣ ଲାଗିଥାଏ ଅନୁକ୍ଷଣ… |୧|
ମହୀପରେ ମୁହଁ ସହି ନ ପାରଇ
ଶରୀର ଯାତନା ମାନ
ମୁହଁ ନିରାଶ୍ରୟ, ହୁଅ ମୋ ସହାୟ
ଆହେ ଆରତ ଭଞ୍ଜନ… |୨|
ମୋର ନାହିଁ ଗୁଣ ଜ୍ଞାନ ଧର୍ମ କର୍ମ,
ମୁଁ ସଂପୂର୍ଣ୍ଣ ଶକ୍ତିହୀନ
ମୋ ଦୁର୍ବଳ ପଣ ଦେଖି ଶୟତାନ
ସହଜେ ନାଶଇ ପ୍ରାଣ… |୩|
ମୋ ପାଇଁ ସନ୍ତାପ କଷଣ ମରଣ
ଭୋଗିଛି ଯୀଶୁ ରାଜନ
ତବ ଶ୍ରୀଚରଣ ମହାମେରୁ ସମ
ତହିଁରେ ମୋର ଶରଣ… |୪|
ଏଇ ଶତାବ୍ଦୀର ଆହ୍ବାନ, ପ୍ରାଣେ ତୋଳିଦିଏ ସ୍ପନ୍ଦନଉତ୍କଳ ବୁକେ ସୁସମାଚାରର ଆସୁ ନବ ଜାଗରଣ …(ଘୋଷା) କର ହେ ଘୋଷଣା ଜଗତ ଆଗରେ ମୁକତିର ସନ୍ଦେଶଏହା ଥିଲା ତୁମ ବିଦାୟ […]
ପ୍ରଭୋ ବସିଛି ହେ ପଦ ତଳେ,ତୁମ୍ଭ ବାଣୀ ମୁଁ ନଶୁଣି ଯିବି ନାହିଁ କାହିଁ ଭଲେ (ଘୋଷା) ନିଜ ଚିନ୍ତା ପଥେ ଯାଇ ପଥେ ଦିଶାହରା ହୋଇ,ବସିଛି ସବୁ ହରାଇ […]
ଯୀଶୁଙ୍କ ପଛେ ଚାଲିବୁନବ ଜୀବନ ଲଭିବୁ… (ଘୋଷା) ସେ ଯେ ସତ୍ୟ ସୁନ୍ଦର ସେ ଯେ ସତ୍ୟ ଈଶ୍ବରମିଳି ତାଙ୍କ ସାଥେ ଚାଲିବୁ ସତ୍ୟ ପଥେସଜାଡ଼ି ତାଙ୍କ ଚରଣେ ପାପ […]
ଆସ ହେ ପ୍ରାଣର ଯୀଶୁ ଆସ ଆଜି ପୂଜିବି,ମୋହନ ମୂରତି ଦେଖି ପ୍ରେମ ରସେ ମାତିବି (ଘୋଷା) ଭକତିପୂର୍ଣ୍ଣ ଅନ୍ତରେ ପୂଜିବି ନାଥ ତୁମରେ,ରଖିବି ହୃଦ ମଧ୍ୟରେ ମୋ ଆଶା […]
