gotiye shroto raktare

ଗୋଟିଏ ସ୍ରୋତ ରକ୍ତର ଝରୁଅଛି କୁଶେ,
ଯେଡ଼େ ପାପୀ ହିଁ ଡୁବିଲେ ତା କଳଙ୍କ ନାଶେ … |୧|

ମୋର ବିଶ୍ବାସ କୃଶରେ, କଲେ ରକ୍ତଦାନ
ମୋ ପରା ପାତକୀ ଯେହ୍ନ ଲଭେ ପରିତ୍ରାଣ …(ଘୋଷା)

ସେ ସ୍ରୋତ ଦେଖି ଦମ୍ଭୀର ଶାନ୍ତି ହେଲା ମନେ
ହେଲେ ହେଁ ମୁଁ ଅଭାଜନ ବଞ୍ଚିବି ତେସନେ … |୨|

ସେ ମେଷ ରକ୍ତର ଶକ୍ତି ସରୁନାହିଁ କିଛି
ଯିବା ଯାଏ ଭକ୍ତ ସ୍ୱର୍ଗ ପ୍ଲାବିତ ହେଉଛି … |୩|

ସେ ସ୍ରୋତେ ଦେଖି ବିଶ୍ଵାସେ କରେ ଜୟଗାନ
ଗାଇ ଯିବି ମୁଁ ହରଷେ ତା’ରି କୃତ ପ୍ରାଣ … |୪|

ଯାଉ ନିସ୍ତେଜ ଏ ରସନା ନିରବ କବରେ
ଗାଇବି ଗାନ ଏ ବାସନା ସ୍ଵର୍ଗ ମୁଁ ସୁରେ … |୫|

ସୂଚୀମାଳାକୁ ଫେରନ୍ତୁ