banai krusaku kandha delu

ବନାଇ କୁଶକୁ କାନ୍ଧ ଦେଲୁ, ପ୍ରିୟତମଙ୍କୁ ତୋହର (ଘୋଷା)

ମମତା ଭରା ହାତରେ କିମ୍ପା, ଦେଲୁ କଣ୍ଟା ଉପହାର
ଶରୀର କ୍ଷେତ୍ର କୋରଡ଼ାକୁ ନେଇ କାଟିଦେଲୁ ତୁ ଶିଆର
ନିର୍ମମ ବଚ୍ଛା ହାତରେ ନେଇ ବକ୍ଷେ ବିନ୍ଧିଲୁ ତାହାର || ୧ ||

ସୂରୁଯ ଲାଜେ ମୁଖ ଢ଼ାଙ୍କିଲା ଦେଖି ତାଙ୍କ ଅପମାନ
ଧରିତ୍ରୀ ନିଜ ବକ୍ଷକୁ ଚିରି ଜଣାଏ ନିଜ ସନମାନ
ଏତିକି ପ୍ରେମ ଭୁଲି ତୁ ଯାଇ ଦେଲୁ କଣ୍ଟାର ଟୋପର || ୨ ||

ସୂଚୀମାଳାକୁ ଫେରନ୍ତୁ