ଯୀଶୁ କର ତ୍ରାହି ଭାସିଗଲି ଭବାର୍ଣ୍ଣବେ କୂଳ ନ ଦିଶଇ ହେ । ଘୋଷା ।
ଆସଇ ଘୋର ତୋଫାନ ବେଗାନ୍ୱିତ ହୋଇ,
ଢେଉ ପରେ ଢେଉ ଯାଏ ମଥା ପରେ ଦେଇ ହେ । ୧ ।
ଶୟତାନ ମାୟାଜାଲ ପାତି ବସିଥାଇ,
ସାଂସାରିକ ଲୋଭ-ଥୋପେ ବଡ଼ଶୀ ପକାଇ ହେ । ୨ ।
ଦୁଃଖେ ପଡ଼ି ଡାକି ସଦା ଯୀଶୁ ତ୍ରାହି ତ୍ରାହି,
ତୁମ୍ଭ ବିନା ଅନ୍ୟ ଗତି ଏ ଜଗତେ ନାହିଁ ହେ । ୩ ।
ଗାଇବା ଜୟ ଭାରତମୟ ଜୟ ଜୟ ପାପହାରୀ, ମାନବ-ହୃଦରଞ୍ଜନ ବିଘ୍ନ-ବିନାଶକାରୀ; ଯୀଶୁ ଜୟ, ଯୀଶୁ ଜୟ, ଯୀଶୁ ଜୟ, ଯୀଶୁ ଜୟ । ବିମଳ ଶୋଣିତ କରି ଦାନ ନାଥ […]
ଚାଲ ତ୍ରାଣ-ପତାକା ଧରି ଯୀଶୁ ବଳେ ଦୃଢ଼ ନିର୍ଭର କରି । ଘୋଷା । କର ମଳିନ ବସ୍ତ୍ର ତ୍ୟାଗ, ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ରୂପ ବସ୍ତ୍ରେ ହୁଅ ହେ ସଜ; ଯୀଶୁ […]
କହ ମନ, ଏ କି ମହାଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ନୁହଇ ! ମୋତେ ଅନାଇଲେ ଯୀଶୁ ସୁଦୟା ବହି । ଘୋଷା । ପାପ ଅଧର୍ମରେ ମରିଥିଲି ଯେ ମୁହିଁ, ଉଠାଇଲେ ମତେ […]
ସେ ତ ପ୍ରେମନାଥ ଅନାଥ ନାଥ ପ୍ରେମିକ ପାଶେ ରହେ, (ପ୍ରେମେ) କଣ୍ଟା ମୁକୁଟ କୋରଡ଼ା ଛାଟ ନୀରବରେ ଅଙ୍ଗେ ସହେ । ଘୋଷା । ଚାହାଁ ଚାହାଁ ବନ୍ଧୁ-ପ୍ରେମ-ସୁଧା-ସିନ୍ଧୁ-ଝରଣା […]
