ମୋର ଆଶ୍ରା ଯୀଶୁ ଚରଣେ,
ମୋ ପାପମୋଚନ ଶ୍ରୀମରଣେ । ଘୋଷା ।
ଯୀଶୁ ମୋର ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା ପାପ ତାପ ଶାପହର୍ତ୍ତା,
ଜନ୍ମିଥିଲେ ସେ ମଞ୍ଚ ଭୁବନେ । ୧ ।
ବଞ୍ଚାଇବାକୁ ପାପରୁ ଆଉ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଶାପରୁ
ଶାପଗ୍ରସ୍ତ ହେଲେ ମୋ କାରଣେ । ୨ ।
ମୋହର ପ୍ରତ୍ୟେକ ପାପ ହୋଇ କଣ୍ଟକ ସ୍ୱରୂପ
ବିନ୍ଧିଥିଲା ତାଙ୍କୁ ଦେହ ପ୍ରାଣେ । ୩ ।
ପୁଣି ମୋର ଅବିଶ୍ୱାସ ହୋଇଣ ବର୍ଚ୍ଛା ସଦୃଶ
ବିନ୍ଧିଥିଲା ତାଙ୍କୁ କି ଦାରୁଣେ । ୪ ।
ମହାପାପୀରେ ମୁଁ ଗଣା, ମୋର ପାପ ଅଗଣନା,
ହେବି ଶୁକ୍ଳ ତାଙ୍କ ରକ୍ତ ସ୍ନାନେ । ୫ ।
ଆହା, କେଡ଼େ ଭାଗ୍ୟବାନ ପ୍ରଭୁ ଭକ୍ତଗଣ ! କେତେ ନିଶ୍ଚିତ ଅଟଇ ତାଙ୍କର ରକ୍ଷଣ ା ଘୋଷା । ସର୍ବଶକ୍ତିମାନ ସଙ୍ଗେ ଅନୁକ୍ଷଣ, ଦୁର୍ଦ୍ଦଶାରେ ଭୟ ମନେ ନୁହଇ ଉତ୍ପନ୍ନ […]
ରସନା, ତୁ ଆନେ ରସନା ରେ, କେବଳ ଖ୍ରୀଷ୍ଟଙ୍କ ପ୍ରେମାମୃତ ପାନ ବିନୁ କରୁଛି ମନାରେ । ଘୋଷା । ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ତନୟ ସେ ତ ଅନାଦି […]
କରୁ କି ନାହୁଁରେ ମନ ଦୋଷୀ ତୁ ଆପଣାକୁ ଅବିରତ ଭୁଲି ସେହି ପ୍ରିୟତମ ତ୍ରାତାଙ୍କୁ ? । ଘୋଷା । କେଡ଼େ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହିଛୁ ସୁଖେ ସମୟ କାଟୁଛୁ […]
ଆହେ କୃପାସିନ୍ଧୁ, ତୁମ୍ଭ ଶ୍ରୀପାଦରେ ମୋର ଗୁହାରି ଏତିକି । ଘୋଷା । କୁଳପାବନ ହେ, ହୃଦ-ପଦ୍ମେ ରହି ବିନାଶ ଏ ଷଡ଼ରିପୁକୁ ସମୂଳେ । ହୃଦୟ ଦିଅ ଧୋଇ […]
