ଆସ ଆନନ୍ଦ ହୋଇ ପ୍ରଭୁ ପ୍ରଶଂସା ଗାଇ,
ଯେହେତୁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
ତାଙ୍କ କୃପା ଅଟଇ । ୧ ।
ଜଗତ ସେ ଆଦ୍ୟରେ
ପୂର୍ଣ୍ଣ କଲେ ଦୀପ୍ତିରେ, ଯେହେତୁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
ତାଙ୍କ କୃପା ଅଟଇ । ୨ ।
ସମସ୍ତଙ୍କୁ ପାଳନ
କରନ୍ତି ଦିନୁ ଦିନ, ଯେହେତୁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
ତାଙ୍କ କୃପା ଅଟଇ । ୩ ।
ଅରଣ୍ୟେ ସେ ଆଶିଷ କଲେ ଯାକୁବ ବଂଶ,
ଯେହେତୁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
ତାଙ୍କ କୃପା ଅଟଇ । ୪ ।
ଦେଖି ଆମ୍ଭ ଦୁଃଖକୁ
କୋଳୁଁ ଦେଲେ ପୁତ୍ରଙ୍କୁ,
ଯେହେତୁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
ତାଙ୍କ କୃପା ଅଟଇ । ୫ ।
ଏଣୁ ଗାଇବା ନିତି ତାଙ୍କ ପ୍ରଶଂସା ସ୍ତୁତି,
ଯେହେତୁ ଚିରସ୍ଥାୟୀ
ତାଙ୍କ କୃପା ଅଟଇ । ୬ ।
ମନ, ପ୍ରଭାତ କାଳେ କର ପ୍ରଭୁ ଧନ୍ୟବାଦ ହୃଷ୍ଟ ଚିତ୍ତରେ । ଘୋଷା । ଗତ ଦିନ ରଜନୀରେ କଲେ କୃପା ଦାନ ମୋରେ, ଆପଦ ଶଙ୍କଟ ମୋର ସେ […]
ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ଖ୍ରୀଷ୍ଟିୟାନ, ଧନ୍ୟ ସ୍ୱର୍ଗ ସଦନେ, ଯେଣେ ତୁମ୍ଭ ମୃତ୍ୟୁକାଳେ ଭରସା ଥାଏ ମନେ । ଘୋଷା । ଯେକାଳେ ଏ ଜଗତ ସୁତ ଦାରାଦି ବିତ୍ତ […]
ପାଦେ ପାଦେ ଚାଲୁଛି ମୁଁ ଯୀଶୁ ତୁମ ସାଥେମୁହିଁ ପଡ଼ିଗଲେ ଧୂଳି ଝାଡି ତୋଳି ନିଅ ହାତେ … (ଘୋଷା) ଜୀବନର ପ୍ରତି କ୍ଷଣେ ତୁମ ମୁଖ ଚାହିଁଚାଲିବି ମୁଁ […]
ପତିତପାବନ ସେତ, ପତିତପାବନଜୟ, ଜୟ, ଜୟ ଯୀଶୁ ଦାଉଦି ସନ୍ତାନ … (ଘୋଷା) ମହାପ୍ରେମେ ତେଜି ସେହି ସ୍ଵର୍ଗ ଭୂବନ,ପାପୀ ପାଇଁ ବରିଥିଲେ କୃଶ-ସିଂହାସନ … |୧| ଯେତେ ପାପୀ […]
