jishu hai suni tobo protigyaa bochono

ଯୀଶୁ ହେ, ଶୁଣି ତବ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ବଚନ 

କେଡ଼େ ଭରସା ପାଇଲି ମନେ ମୁଁ ଏକ୍ଷଣ । ଘୋଷା ।

ବୁଡ଼ି ନିରାଶ-ସାଗରେ ଥିଲି ବିଚାରି ମନରେ

ଆଉ ନାହିଁ ଉପାୟ ମୋହର,

ପାପ ମୋହର ଅଗଣ୍ୟ ସତେ କି ହେବ ମାର୍ଜନ ?

ନିଶ୍ଚୟ ଭୋଗିବି ମୁହିଁ ନରକ ଯାତନ । ୧ । 

ତୁମ୍ଭ ଅମୂଲ୍ୟ ବଚନ କରନ୍ତେ କର୍ଣ୍ଣେ ଶ୍ରବଣ

ଆନନ୍ଦେ ନାଚି ଉଠିଲା ମନ,

ଯେଣୁ ସେହି ନିମନ୍ତ୍ରଣ ଅଟେ ପାପୀଙ୍କ କାରଣ,

ନିଶ୍ଚେ ତାଙ୍କ ମଧ୍ୟେ ମୁହିଁ ଗଣା ଏକ ଜନ । ୨ ।

ତୁମ୍ଭ ପ୍ରତିଜ୍ଞାରେ ଲେଶ ନାହିଁ ମୋର ଅବିଶ୍ୱାସ,

ଦୟା ସତ୍ୟତା ତୁମ୍ଭ ଭୂଷଣ,

କେଉଁ କାଳେ କଦାଚନ ନୋହିଛି କାହିଁ ଶ୍ରବଣ

ନିରାଶ ହେବାର ତବ ପଦାଶ୍ରିତ ଜନ । ୩ । 

ମୁହିଁ ପାପୀ ଦୀନହୀନ, ନାହିଁ ମୋର ଜ୍ଞାନ ପୂଣ୍ୟ,

ଛାମୁକୁ ଆସିଛି ହିଁ ତେସନ,

ଶ୍ରୀମୁଖରେ ଉଚ୍ଚାରଣ କରିଛ ପ୍ରଭୁ ଆପଣ

ନ କରିବା ଦୂର କାହାକୁ କେଉଁ କାରଣ । ୪ ।