ପାପୀଙ୍କ ନିମନ୍ତେ ପ୍ରଭୁ ସ୍ୱର୍ଗ ତେଜିଣ
ମହୀମଣ୍ଡଳେ ଲଭିଲେ ଦୁଃଖ କଷଣ । ଘୋଷା ।
ସ୍ୱର୍ଗ ସୁଖ ତ୍ୟାଗ କରି ନର ରୂପ ଦେହ ଧରି
ପ୍ରଭୁ ରାଜନ ଜଗଜ୍ଜନ ପାଇଁ ଆସି ମର୍ତ୍ତ୍ୟ ଭୁବନ । ୧ ।
ଅବନୀରେ ହୋଇ ଜନ୍ମ ପ୍ରକାଶିଲେ ନିଜ ଧର୍ମ ଦୟା କରିଣ
ଅନ୍ଧକୁ ନୟନ ଦାନ, ମୃତକୁ ପ୍ରାଣ । ୨ ।
ଅବଶେଷେ କ୍ରୁଶୋପରେ ଦୁଇ ଚୋରଙ୍କ ସଙ୍ଗରେ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ରତନ
ଯିହୁଦୀ ଲୋକଙ୍କ ହସ୍ତେ ତେଜି ଜୀବନ । ୩ ।
ଆହା କି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ପ୍ରେମ ! ଶତ୍ରୁ ଲାଗି ଦେଲେ ପ୍ରାଣ ସେ ଦୟାବାନ
କି କହିବି ତାଙ୍କ ଦୁଃଖ ଅତି ଦାରୁଣ ତାଙ୍କର
ମରଣ କାଳେ ଚନ୍ଦ୍ର ସୂର୍ଯ୍ୟ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଦେଲେ ଭୂକମ୍ପମାନ । ୪ ।
ମନ୍ଦିର ବିଚ୍ଛେଦ ବସ୍ତ୍ର ଚିରେ ବହନ ପାପୀ ପ୍ରତି ଦୟା ବହି
ନାନାମତ ଦୁଃଖ ସହି ଭୋଗି ମରଣ । ୫ ।
ତିନିଦିନେ କବରରୁ ଉଠିଲେ ପୁଣ ଉତ୍ଥିତ ହୋଇ
ଗଗନେ ଦେଖାଦେଇ ଶିଷ୍ୟଗଣେ ସେ କୃପାବାନ । ୬ ।
ମେଘାରୂଢ଼େ ସ୍ୱର୍ଗପୁରେ କଲେ ଗମନ । ୭ ।
