କୁହ କାଲବରୀ; ନୀରବ ନ ରହି
କୁଶର କରୁଣ କଥା
ସତେ କି ତୋ’ ଦେହେ ଝୁଲିଥିଲେ ସେହି ନୂଆଁଇ ଆପଣା ମଥା
କାଲବରୀ, କାଲବରୀ କୁହ କାଲବରୀ …. (ଘୋଷା)
ଆକୁଳ କରେ ସିଏ ଉଚ୍ଚାରିଲେ ସେହି ବାଣୀ
ଏଲୋହି ଏଲୋହି ଲାମା ସବଥାନି ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି ଭାବବାଣୀ … |୧|
ବେଦନାର ଏ ଗୁହାରି ଶୁଭିଲା କି ତୋ ଉପରେ
ପିତା କ୍ଷମା କର, ପାପ ମନୁଷ୍ୟର ଅଜ୍ଞାନେ ଯାଆନ୍ତି କରି” … |୨|
ଅନ୍ଧକାର ଭେଦ କରି ନୀରବତା ଛିନ୍ନ କରି
“ସମାପ୍ତ ହୋଇଲା ତା’ କଣ୍ଟୁ ଶୁଭିଲା ବିଜୟର ଏହି ବାଣୀ …. |୩|