ଭୁଲି ପାରିବି କି ସେ ପ୍ରିୟ ଯୀଶୁ ମୁଖ
ଯାହା ବିରହେ କ୍ଷଣେ ଫାଟିଯାଏ ବୁକ (ଘୋଷା)
ଯଦି କ୍ଷଣେ ମୁଁ ଭୁଲିଯାଏ ସେହି ଆନନ
ଅନ୍ଧାର ଦିଶୁଥାଏ ତ୍ରିଭୁବନ
(ଆହା) ସେହି ମୋ ଚାରୁ ମୁଖ, ହରେ ଗୋ ସବୁ ଦୁଃଖ
ପାଇ ତାହାଙ୍କୁ ପାଏ ଶାନ୍ତି ସୁଖ || ୧ ||
ସଂସାରେ ପଡ଼ିଯାଏ ମୁଁ ପୂଣ୍ଠିବାତେ
ଉଠାନ୍ତି କି ସୁହାଗେ ଧରି ହାତେ
(ଆହା) ଭୁଲିଯାଏ କଷଣ, ନାଚେ ମୋ ପ୍ରାଣ ମନ
ଆନନ୍ଦ ପାଶୋରଇ ସବୁ ଦୁଃଖ || ୨ ||
ଆଜି ଜ୍ବଳାଅ ପ୍ରଭୁ ତବ ଆଲୋକ ଆମ ପରିବାରେଆମ ପରିବାରେ ପ୍ରତି ହୃଦୟରେତବ ରୂପ ଜ୍ୟୋତିରେ (ଘୋଷା) ଆସି ଘେନ ପ୍ରଭୁ ଆସନ ତୁମର ପ୍ରତି ହୃଦୟରେଉଦ୍ଦୀପିତ କର ଜୀବନ […]
ସକଳ ସୃଷ୍ଟିର ତୁମେ କାରିଗର ହେ,ଝରାଅ ପ୍ରେମ ନିଝିର, ହେ ଯୀଶୁ ସୁନ୍ଦର …ମିନତି ଘେନ କରୁଣା ସାଗର ହେ,ଆସିଛୁ ତବ ଦୁଆର, ହେ ଯୀଶୁ ସୁନ୍ଦର (ଘୋଷା) ତୁମ […]
କେଡ଼େ ମନୋରମ ସେ ସ୍ୱର୍ଗଭୁବନ ! ନାହିଁ ନାହିଁ ତା ସମ ସୁଖଧାମ; କେବେ କରିବ ମୋ ନେତ୍ର ଦର୍ଶନ ? କେବେ ପଡ଼ିବ ତା ଦ୍ୱାରେ ଚରଣ ? […]
ପାପୀ ମନରେଥରେ କୁଶକୁ ଚାହିଁପଳାଶ ପ୍ରସୂନ ନିନ୍ଦି ଅପଘନରକତେ ରଞ୍ଜିତ ହୋଇଛି ଆହା … (ଘୋଷା) ଯିହୁଦୀଏ କରିଣ କୂଟପିନ୍ଧାଇଲେ କଣ୍ଟା ମୁକୁଟପାଦ ପାଣି ପ୍ରେକ ମାରଣାର ଦୁଃଖଦେଲେ ହୃଦୟ […]
