aahaare potito mono ki kolu tu mohinre

ଆହାରେ ପତିତ ମନ, କି କଲୁ ତୁ ମହୀରେ ?

ନିରତେ ରତ ତୁ ହେଲୁ ଭବାର୍ଣ୍ଣବେ ରହି ରେ । ଘୋଷା । 

କେ ଗଢ଼ନ୍ତି କେ ଜନ୍ମାନ୍ତି କେ ପାଳନ୍ତି କହରେ,

କେ ଦେହୁଁ ଆତ୍ମାକୁ ନେଇ କାହିଁ ରଖେ କହରେ,

ତାହାଙ୍କୁ କ୍ଷଣେ ତୁ ମନେ ନ କଲୁ,

ତାହାଙ୍କ ଆଜ୍ଞା କିଛି ନ ପାଳିଲୁ, ସଜୀବ ଛାଡ଼ି ଅଜୀବ ଭଜିଲୁ,

ନିଜ ଇଚ୍ଚାରେ ଈଶ୍ୱର ଛାଡ଼ିଲୁ । ୧ ।

ହେ ଦୟାସାଗର ପିତା ଆପଣା କୁମରକୁ

ପଠାଇଲେ ନରମେଧ ପ୍ରାୟଶ୍ଚିତ୍ତ ହେବାକୁ,

ମାରିଆ ନାମେ କୁମାରୀ ଗର୍ଭ

ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ଉଦ୍ଭବ,

ମହିମାମୟ ଈଶ୍ୱର-ପ୍ରଭାବ

ପ୍ରକାଶ କରି ଗଲେ ସ୍ୱର୍ଗଠାବ । ୨ । 

ମୃତ୍ୟୁକୁ ନ ଡର ମନ, ପାପ ଦୂର କର ରେ,

ସେ କହନ୍ତି, ମୋ ନିକଟେ ଆସିବ ଯେ ନର ରେ

ଆମ୍ଭର ରକ୍ତରେ ଶୁଚି କରିବା,

ଧ ର୍ମାତ୍ମା-ଅଗ୍ନିରେ ମନ ଶୋଧିବା,

ପବିତ୍ର କରି ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଆଣିବା,

ଜୀବନରୂପ ମୁକୁଟକୁ ଦେବା । ୩ ।

କାଳ ଯାଉଅଛି, ମୃତ୍ୟୁ ଆସୁଛି ଘନାଇରେ,

ଧ ୂଳିରେ ଧୂଳି ହୋଇବୁ ମନେ କରୁ ନାହୁଁରେ,

ଏତେବେଳେ ମନ ସ୍ୱର୍ଗକୁ ଯାଅ,

ଲୋଟ ସ୍ତ୍ରୀ ପ୍ରାୟ ପଛକୁ ନ ଚାହଁ,

ଯାହା ଘଟିବ ତାହା ସବୁ ସହ,

ଘୋର ନରକେ ଆତ୍ମା ନ ବୁଡ଼ାଅ । ୪ ।