ଆରତ ଆନନ୍ଦ ସିନ୍ଧୁ ଜଗବନ୍ଧୁ
ଆରତ ଆନନ୍ଦ ସିନ୍ଧୁ !
ଆନନ୍ଦ ପସରା ସରଗର ଧାରା ବହାଅ ଦଗଧ ହୃଦୁ । ଘୋଷା ।
ଡାକଇ କାତରେ ଦିଅ ଦେଖା ବାରେ ଦେଖିଲେ ବଦନ-ଇନ୍ଦୁ,
ପାଷାଣ ଫାଟିବ, ଦେହ ଶିହରିବ
ଝରିବ ଲୋତକ ବିନ୍ଦୁ । ୧ ।
ନୀରସ ହୃଦୟେ ବସି ତବାଳୟେ
ଡାକୁଅଛି, ଦୀନବନ୍ଧୁ !
ପରାଣ ପରଶ, ହୃଦୟେ ବରଷ
ତବ ପ୍ରେମ-ବାରି-ମଧୁ । ୨ ।
ବିଶ୍ୱାସୀର ପ୍ରତି କେଡ଼େ ପ୍ରିୟତମ ସେ ଯୀଶୁ ନାମ । ଘୋଷା । ତାର ସର୍ବରୋଗ କରେ ଶାନ୍ତ, ମହା ପାପ-ରୋଗ କରେ ସୁସ୍ଥ; ଦୂର କରେ ଭୟ ଆପଦ […]
ଭୀତ କିପାଇଁ ନିତ୍ୟ ବିଅର୍ଥ ହେ ହୋଇଛି ଚିତ୍ତ ଯେବେ ମୋର ଖ୍ରୀଷ୍ଟେ ଅର୍ପିତ ହେ । ଘୋଷା । ବିଶ୍ୱସ୍ତ ସେହି ଦୟାରେ ଭୂଷିତ, ଭାଷିତ ବଚନ ଅଟଳ […]
ଦୁଃଖହାରୀ ବନ୍ଧୁ ମମ କେହି ନାହିଁ ଯୀଶୁ ବିନେ, ଦୁଃଖ-ରାତି ସୁଖେ ଭାତି ଫୁଟି ଉଠେ ଜୀବନେ ା ଘୋଷା । ଯେବେରେ ହୃଦୟାକାଶେ ବାଦଲ ଘନାଇ ଆସେ, କିଏ […]
(ସ୍ୱର : ଧନ୍ୟ ଧନ୍ୟ ସଦା ଧନ୍ୟ) ନୁହଇ ମୁହିଁ ନିରାଶ କଲେ ଧୂଳି ଶୟନ, ଅଥବା ହେଲେ ହେଁ ଧୂଳି ମୋ ସୁନ୍ଦର ବଦନ । ଘୋଷା । […]
