ଦୀନନାଥ ହେ,
ଦୀନେ ସୁପ୍ରସନ୍ନେ ରଖ ବିସ୍ତାରିଣ ହାତ । ଘୋଷା ।
ଡାକୁଅଛି ମୁଁ ଆରତ ସ୍ୱରେ, ନାଥ, ସୁନୟନେ ଚାହଁ ବାରେ,
ତୁମ୍ଭ ବିନୁ ଗତି ନାହିଁ ମୋର,
ତୁମ୍ଭ ହସ୍ତେ ଦେହ ଆତ୍ମା କରି ସମର୍ପିତ । ୧ ।
ସ୍ଥିର ନ ହୁଅଇ ମନ କ୍ଷଣେ,
କ୍ଷଣପ୍ରଭା ଯେହ୍ନେ ଘନେ ଘନେ,
ସ୍ଥିର କର ନାଥ ଶାନ୍ତି ଦାନେ,
ଆଉ କେହି ନାହିଁ ଶୁଣିବାକୁ ମୋ ଆରତ । ୨ ।
ଚିନ୍ତା ସର୍ବ କର ମନୁଁ ଦୂର, ମନୋବାଞ୍ଚା ନାଥ ସିଦ୍ଧ କର,
ତୁମ୍ଭ ବିନୁ କେହି ନାହିଁ ମୋର,
ତୁମ୍ଭେ ଥାଉଁ ଥାଉଁ ମୁଁ କି ହୋଇବି ଅନାଥ । ୩ ।
ନାଥ ମାଗୁଣି ମୋହର ଶୁଣ ବଞ୍ôଚଥିବି ମର୍ତ୍ତ୍ୟେ ଯେତେ ଦିନ
ତୁମ୍ଭ ପଦାମ୍ବୁଜେ ରଖ ମନ,
ଉଦେ କର ମୋର ମନେ ଭକ୍ତି ଶ୍ରଦ୍ଧାଚିତ୍ତ । ୪ ।
ନାଥ, ତବ ଆଗମନ ଦିନେ ଦୀନ ପ୍ରତି ସୁଅବଲୋକନେ
ତ୍ରାଣ କର ନାଥ ନିଜ ଗୁଣେ,
ମୁଁ ଯେ ଅତ୍ୟନ୍ତ ଦୁଃଖିତ ପାପେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ । ୫ ।
ଭାଷେ ଅଯୋଗ୍ୟ ମୂଢ଼ ପାମର,
ମଲେ ଜୀଇଲେ ଅଟେ ତୁମ୍ଭର,
ନାଥ ନ କରିବ ମୋତେ ଦୂର,
ମୁଁ ଯେ ବିଶେଷ ମୂଲ୍ୟରେ ହୋଇଅଛି କ୍ରୀତ । ୬ ।
