ଯୀଶୁ କରନ୍ତି ରାଜ୍ୟ କି ଗୌରବରେ,
ଆଣ୍ଠୁ ପକାଅ ସର୍ବଦେଶୀ ଛାମୁରେ । ଘୋଷା ।
ଆସ ଆସ ସକଳ ରାଜା ପ୍ରଜାଗଣ,
କର ତାଙ୍କୁ ଗୌରବେ ମୁକୁଟ ଭୂଷଣ;
ଧନ୍ୟବାଦ ପ୍ରାର୍ଥନା ପ୍ରଶଂସାରୂପ ବଳି,
ଜୟ ସ୍ୱରୂପ ଧୂପ ତାଙ୍କୁ ଉତ୍ସର୍ଗ କରି ରାଜଦଣ୍ଡ ତାଙ୍କର ଆଲିଙ୍ଗନ ହେ କର,
ଗାଅ ଧାର୍ମିକେ ଜୟ ସ୍ତୁତିରେ । ୧ ।
କର ହେ ଆନନ୍ଦ ଧ୍ୱନି ଅତି ଉଚ୍ଚରେ,
ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତା କରୁଛନ୍ତି ରାଜ୍ୟ କ୍ଷିତିରେ;
ରାଜାମାନଙ୍କ ରାଜା, ସକଳେ ତାଙ୍କ ପ୍ରଜା
ପ୍ରଭୁମାନଙ୍କ ପ୍ରଭୁ ଅଟନ୍ତି ସେ ସ୍ୱୟମ୍ବୁ,
ଏହି ମହତ ନାମ ହୋଇଅଛି ଲେଖନ
ତାଙ୍କ ଜଙ୍ଘ ବସନ ଉପରେ । ୨ ।
ଅଟଇ ଯେ ଅବିନାଶ୍ୟ ତାହାଙ୍କ ରାଜ୍ୟ,
ତାଙ୍କ କର୍ତ୍ତାପଣ ଅଟଇ ଅନିବାର୍ଯ୍ୟ;
ହୋଇଛି ତାଙ୍କୁ ଦତ୍ତ ସମୁଦାୟ ଜଗତ,
ମୃତ୍ୟୁ ପରଲୋକର କଞ୍ôଚ ତାଙ୍କୁ ଅର୍ପିତ,
ଉଠହେ ଶତ୍ରୁଗଣ ହୋଇଣ କମ୍ପମାନ,
ଆଣ୍ଠୁ ପକାଅ ତାଙ୍କ ଛାମୁରେ । ୩ ।
ଆସ ଭେଟୀ ଘେନି ଯୀଶୁ ରାଜାଙ୍କ ପାଶ,
ସେହି କାଟନ୍ତି ପାପ ଶୟତାନ ଫାଶ;
ସେ ତ୍ରିପୁର ରାଜନ, କର ତାଙ୍କ ସମ୍ଭ୍ରମ,
କର ହେ ତାଙ୍କ ଅଗ୍ରେ ଦଣ୍ଡବତ ପ୍ରଣାମ,
ସ୍ୱର୍ଗ କି ମର୍ତ୍ତପୁର ସର୍ବ ନିବାସୀଗଣ ଉବୁଡ଼ ହୁଅ ତାଙ୍କ ଛାମୁରେ । ୪ ।
