ଯୀଶୁ, ତବ ପ୍ରିୟ ନାମ ମୋ ଶ୍ରବଣେ କି ମଧୁର !
ନ ଦିଏ ତେଡ଼େ ଆମୋଦ ସୁନ୍ଦର ସୁବାସ ଫୁଲ । ଘୋଷା ।
ମୋଶା ଆଦି ପିତୃଗଣେ ଭବିଷ୍ୟଦବକ୍ତାମାନେ,
ଦୂରେ ଦେଖି ଆଲିଙ୍ଗନ କଲେ ହରଷ ମନର । ୧ ।
ତବ ଯୁଗ୍ମ ଶ୍ରୀଚରଣ ପାପିନୀ କଲା ଚୁମ୍ବନ,
ପାଇଣ ପାପ ମୋଚନ ଆନନ୍ଦେ ଗଲା ସତ୍ୱର । ୨ ।
ଯୀଶୁ ଅମୃତ-ନିର୍ଝର ଅଟନ୍ତି ପ୍ରେମ ସାଗର,
ବିନାମୂଲ୍ୟେ ଶମିରୋଣୀ ପାଇଲା ଅମୃତ ନୀର । ୩ ।
ପାଉଲ ନାମେ ପ୍ରେରିତ ଜ୍ଞାନ ଲାଭାଦି ସମସ୍ତ,
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ନାମ ସାର ଜାଣି ମଣିଲେ ସବୁ ଅସାର । ୪ ।
ସେ ନାମେ ମନ ଫେରଣ ଆବର ପାପମୋଚନ,
ଜଗତେ ହୁଏ ପ୍ରଚାର, ଶୁଭଇ ତ୍ରାଣ ଚହଳ । ୫ ।
ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ପ୍ରେମ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ନାମ ସବୁଠୁ ମନୋରଞ୍ଜନ,
ଏଣୁ ବିଶ୍ୱାସୀଙ୍କଠାରେ ଅଟନ୍ତି ସେ ବହୁମୂଲ୍ୟ । ୬ ।
କହଇ ମୁଁ ପାପୀ ଛାର, କି ଦେବି ଉପମା ତା’ର
ଯେ ତାହା ଚାଖେ ଅନ୍ତରେ ସେ ଜାଣେ ମଧୁର ତାର । ୭ ।
