koru ki naahun re mono doshi tu aaponaaku

କରୁ କି ନାହୁଁରେ ମନ ଦୋଷୀ ତୁ ଆପଣାକୁ

ଅବିରତ ଭୁଲି ସେହି ପ୍ରିୟତମ ତ୍ରାତାଙ୍କୁ ? । ଘୋଷା ।

କେଡ଼େ ନିଶ୍ଚିନ୍ତ ରହିଛୁ ସୁଖେ ସମୟ କାଟୁଛୁ !

ଗଞ୍ଜଣା ଦିଏ କାହିଁକି ବିବେକ ତୋ ମନକୁ ? । ୧ ।

କନ୍ୟା କି ନିଜ ଭୂଷଣ କେବେ ହୁଏ ବିସ୍ମରଣ ?

କେମନ୍ତେ ଭୁଲି ରହିଛୁ ନିଜ ପ୍ରାଣପତିଙ୍କୁ ? । ୨ ।

ନେତ୍ର ପିତୁଳି ସମାନ କରନ୍ତି ସେ ତୋତେ ଜ୍ଞାନ,

ତୋର କି ବିହିତ ତାଙ୍କୁ ଅପ୍ରେମ କରିବାକୁ ? । ୩ ।

କେଡ଼େ ପ୍ରେମ ସେ କରନ୍ତି ! କ୍ଷଣେ ତୋତେ ନ ଭୁଲନ୍ତି,

କରୁ କି ଏଡ଼ିକି ତୁଚ୍ଛ ସେ ଅତୁଲ୍ୟ ପ୍ରେମକୁ । ୪ ।

ଅନ୍ତରୁ ହେଲେ ଅନ୍ତର ଉଚ୍ଛୁଳେ ଦୁଃଖ-ନିର୍ଝର

ଏହା ଜାଣି କିପାଁ ପୁଣି ଭୁଲୁଅଛୁ ତାହାଙ୍କୁ ? । ୫ ।

ନ ଭୁଲ ଭୁଲଣ ମନ, ନ ଭୁଲ ତୁ କଦାଚନ,

ହେବଟି ସବୁ ଅନ୍ଧାର ମନୁଁ ଛାଡ଼ିଲେ ତାଙ୍କୁ । ୬ ।