ପ୍ରଭୁ ଯୀଶୁ ପରାଏ କେହି,
ତାଙ୍କ ସମାନ କେ ଅଟଇ । ଘୋଷା ।
ଯା’ ରେ ଅଛି ଦୟା ପୂରି ସମୁଦ୍ର ପରି,
କି ଦେବି ତା’ର ଉପମା ଯା’ର ଅଶେଷ ମହିମା,
ଦୟା ପ୍ରକାଶି ବୁଲିଲେ ନଗର ସାହି । ୧ ।
କଲେ ନାନାବିଧ ଅତି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କର୍ମ,
କୁଷ୍ଠୀ ବଧିରାଦି ଯେତେ ସୁସ୍ଥ କରିଲେ ସେ କେତେ,
ଆଜ୍ଞାମାତ୍ରକେ ମଲା ଯେ କଥା କହଇ । ୨ ।
କେ ଦେବ ନିଜ ଜୀବନ ଶତ୍ରୁ କାରଣ
ଏମନ୍ତ ଅଟେ କି କେହୁ ଯୀଶୁ ଖ୍ରୀଷ୍ଟ ବିନା ଆଉ,
ଏତେ ବିଚିତ୍ର ପ୍ରେମ ଖୋଜିଲେ ନ ପାଇ । ୩ ।
ତେଜିଲେ ନିଜ ଜୀବନ ଶତ୍ରୁ କାରଣ,
ସେ କ୍ରୁଶେ ହତ ହୋଇଲେ, ସନ୍ତାପ କଷ୍ଟ ସହିଲେ,
ଦୟା ଆବର ରୁଧିର ଢାଳିଲେ ସେହି । ୪ ।
ପୁଣି ମୃତ୍ୟୁ ଜୟକରି ସ୍ୱଦେହ ଧରି
ଶିଷ୍ୟଙ୍କୁ ଦେଇ ଦର୍ଶନ ସେ କଲେ ସ୍ୱର୍ଗେ ଗମନ,
ଦ୍ୱିତୀୟ ଥର ଆସିବେ ସେ ରାଜା ହୋଇ । ୫ ।
