କଟାକ୍ଷ ପକାଇ ପ୍ରଭୁ କର ଉପକାର । ଘୋଷା ।
ଭବ ସ୍ରୋତେ ମୁଁ ଭାସଇ, ଉପାୟ ମୋହର ନାହିଁ;
ଥଳ କିଛି ନ ଦିଶଇ, ଘୋର ଅନ୍ଧକାର । ୧ ।
ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମୋର ତରୀ, ଉଠୁଛି ବଡ଼ ଲହରୀ,
କେମନ୍ତେ ହୋଇବି ପାରି ମୃତ୍ୟୁର ସାଗର ? । ୨ ।
ହଜାର ମେଘ ଗର୍ଜନ ସମାନ ଆସେ ତୋଫାନ
ଥ ରୁଛି ମୁଁ ଅନୁକ୍ଷଣ, କି ହେବ ମୋହର ? । ୩ ।
ଆହେ ଯୀଶୁ ଦୟାବାନ ଧରି ଏହି ଭୀତ ଜନ
ତ୍ରାଣ-ଘାଟେ ରଖ ପ୍ରାଣ, ଶାନ୍ତି ହେବ ମୋହର । ୪ ।
ବେଥଲିହିମର ଶୀତଳ ପବନବହି ଆସେ ଧୀରେ ଧୀରେକାନ୍ଧନାହିଁ ଆଉ ପ୍ରାଣଧନ ମୋରଶୋଇପଡ ମୋର କୋଳେ … |୦| ମୀଠି ମୀଠି କରି ଅଗଣିତ ତାରାହଂସୁଛନ୍ତି ଆକାଶରେଜଗି ରହିଛନ୍ତି ସରଗର ଦୂତଅପଲୋକ […]
ଦେଖ ଦେଖ କିଏ ଆସୁଛନ୍ତି ମହା ଗୌରବରେ ଆସୁଛନ୍ତିଚକ୍ଷୁ ଉଠାଇ ଉଦ୍ଧିକୁ ଦେଖାଆମ ଯୀଶୁ ରାଜା ଆସୁଛନ୍ତି (ଘୋଷା) କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଏ ସାଜସଜାସରଗର ବିଭବରେ ସଜ୍ଜାବାଜା ବାଜୁଛି ଦୃତ […]
ପର୍ବତ ଶିଖରେ ଯେବେ ଊଦ୍ଧି ଦୃଷ୍ଟି ମୋରନିରାଶ ଓ ଦୁଃଖ କାଳରେଆକାଶ ପୃଥିବୀର ସୃଷ୍ଟି କର୍ତ୍ତା ଯିଏକରନ୍ତି ମୋ ସାହାଯ୍ୟ ଦୁଃଖରେ (ଘୋଷା) ଇସ୍ରାଏଲ ରକ୍ଷକ ନ ହୁଅନ୍ତି ନିଦ୍ରିତଦିଅନ୍ତି […]
ସାଥି ଯିବା ଚାଲ ଗୋଯିବା ଚାଲ ବେଥଲିହିମ .. ବେଥଲିହିମଦୂରେ ଚାହିଁ ଦେଖି ହସୁଛି ତାରାହାତ ଧରି ତୋତେ ଡାକୁଛି ପରାହୋଇଛନ୍ତି ଯହିଁ ଯୀଶୁ ଜନମ ଯୀଶୁ ଜନମ…. (ଘୋଷା) […]
