kotaakhya pokaayee prabhu kara uppokaaro

କଟାକ୍ଷ ପକାଇ ପ୍ରଭୁ କର ଉପକାର । ଘୋଷା ।

ଭବ ସ୍ରୋତେ ମୁଁ ଭାସଇ, ଉପାୟ ମୋହର ନାହିଁ;

ଥଳ କିଛି ନ ଦିଶଇ, ଘୋର ଅନ୍ଧକାର । ୧ ।

ଭାଙ୍ଗିଗଲା ମୋର ତରୀ,           ଉଠୁଛି ବଡ଼ ଲହରୀ,

କେମନ୍ତେ ହୋଇବି ପାରି ମୃତ୍ୟୁର ସାଗର ? । ୨ ।

ହଜାର ମେଘ ଗର୍ଜନ ସମାନ ଆସେ ତୋଫାନ

ଥ ରୁଛି ମୁଁ ଅନୁକ୍ଷଣ, କି ହେବ ମୋହର ? । ୩ ।

ଆହେ ଯୀଶୁ ଦୟାବାନ ଧରି ଏହି ଭୀତ ଜନ

ତ୍ରାଣ-ଘାଟେ ରଖ ପ୍ରାଣ, ଶାନ୍ତି ହେବ ମୋହର । ୪ ।