କୃଶ ତଳେ ମୋତେ ରଖ ମହାପ୍ରଭୁ
ଭୂଜ ତଳେ ମୋତେ ରଖ
ବିଶ୍ବ ତାପ ହରା କୃଶ ଛାଇ ତଳେ
ଭୂଲିବି ସଂସାର ଦୁଃଖ (ଘୋଷା)
ମୁଁ ଚିର କାଙ୍ଗାଳ ଭକତି ସମ୍ବଳ
ବିହୁନେ ଅତି ନିରେଖ
ଅରକ୍ଷ ଜନକୁ ଶରଣ ନ ଦେଲେ
କି ବୋଲିବେ ତିନି ଲୋକ ? … |୧|
ମୁଣ୍ଡରେ ଶୋଭୁଛି କଣ୍ଟାର ମୁକୁଟ
ହାତ, ପାଦେ ଲୁହା ପ୍ରେକ
କୃଶ କାଠ ବିନ୍ଧା ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ
ସେବକ ପଣରେ ରଖ …|୨|
ଟୋପି, ଟୋପି ଝରିପଡୁଛି ରକତ
ବିଦାରି ବିଶାଳ ବକ୍ଷ
ଅବଶ ପରାଣ ସବନି ସୁଧା
ତାପିତ ଶାନ୍ତି ପ୍ରଲେପ … |୩|